عشق یعنی..

مقایسه آماری قبل و بعد از انقلاب
گاز: (تا سال ۵۷ آمار ۳۰سال ) تنها ۵۱هزار خانوار تحت پوشش گاز طبیعی قرار داشتند که هم‌‌اکنون حدود ۱۴میلیون خانوار از این نعمت بهره‌مند می‌باشند.
آب لوله کشی: حدود 74 درصد جمعیت 18 میلیون نفری شهرهای ایران به شبکه آبرسانی دسترسی داشتند اما با تلاشهای صورت گرفته توسط متولیان صنعت آب و فاضلاب در نظام مقدس جمهوری اسلامی ظرف 40 سال اخیر، هم اکنون 99درصد از نعمت آب لوله کشی برخوردار هستند.
برق: قبل از انقلاب اسلامی چهار هزار و 367 روستا برق دار بود که این رقم اکنون با افزایش 130 درصدی به 57 هزار و 200 روستا رسیده است و هم اکنون 99.7 درصد روستاهای کشور و تمام جمعیت شهری کشور دارای برق هستند.
جاده :بر طبق آمار، جاده‌های روستاهای ایران در زمان حکومت پهلوی 26 هزار کیلومتر که بیشتر خاکی بود، تشکیل می‌شد، ولی بعد از انقلاب اسلامی و با حرکت‌های جهادی که صورت گرفت، 200 هزار کیلومتر راه آسفالت در کشور ایجاد شد.
دانشگاه:  پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران تنها 20 دانشگاه در کشور وجود داشت که 170 هزار دانشجو در این دانشگاه‌ها تحصیل می‌کردند، اکنون تعداد دانشجویان کشورمان حدود پنج میلیون نفر است و تعداد اعضای هیأت‌های علمی دانشگاه‌های ایران از چهار هزار نفر در ابتدای انقلاب به حدود 90 هزار نفر رسیده است.
تعداد دانشجویان زن: تنها 6درصد دانشجویان قبل از انقلاب را دختران تشکیل می‌دادند اما بعد از انقلاب و در زمان فعلی این آمار به 60 درصد رسیده است.
رتبه علمی کشور قبل و بعد از انقلاب: دکتر محمدجواد دهقانی سرپرست پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) گفت: اطلاعاتی که توسط پژوهشگران کشور از سال 1197 هجری شمسی منتشر شده تا انقلاب اسلامی که 160 سال بعد به وقوع پیوست و هم اکنون 39 سال از انقلاب اسلامی می گذرد. در این پایگاه در فاصله 160 سال قبل از انقلاب تنها 3071 مدرک از ایران نمایه سازی شده است در حالیکه تعداد مدارک ثبت شده  بعد از انقلاب اسلامی به 397 هزار و 212 مورد می رسد. بنابراین هر چند زمان یک چهارم بوده است، اما تولید علم حدود 130 برابر شده است. در بعضی از موارد رتبه دو یا سه را داریم در کل رتبه هیجده تا بیست را داریم و در جهان اسلام رتبه یک را داریم
قدرت خرید قبل از انقلاب و بعد از انقلاب: به گزارش خبرآنلاین، سال ۴۹، حقوق یک کارمند در ماه ۲۰۰ تومان و حقوق یک معلم ۵۰۰ تومان و قیمت یک خودروی پیکان ۱۸۰۰۰ تومان بود. اگر کارمندی قصد خرید پیکان داشت با پس‌انداز حقوق ۹۰ ماه و یک معلم با پس‌انداز حقوق ۳۶ ماه خود قادر به خرید پیکان بود. درحالی که امروز یک کارمند با حقوق حداقل ۱.۵ میلیون تومان می‌تواند با پرداخت ۲۵ ماه حقوقش صاحب پراید شود .

در سال ۵۰ ، دستمزد روزانه‌ی یک کارگر در شهری مثل فردوس در خراسان جنوبی ۲۵ تا ۳۰ ریال بود یعنی یک کارگر اگر سه روز کار می‌کرد می‌توانست یک دلار بخرد در حالی که امروزه کارگری با مزد ۴۵ هزارتومان در روز با مزد روزانه‌اش قادر است ۳ دلار خریداری کند.(با فرض دلار۱۵۰۰۰تومانی)
در سال ۵۴ ، یک حلب ۴.۵ کیلویی روغن نباتی ۲۹ تومان قیمت داشت که معادل مزد ۵ روز کارگری با حقوق روزانه ۶۰ ریال بود اما امروزه یک کارگر با مزد کمتر از یک روز خود یک حلب روغن می‌خرد.
سال ۵۴ ، مرغ منجمد کیلویی ۱۰۵ ریال فروخته می‌شد. یعنی اگر یک کارگر تمام مزد روزانه‌اش راپرداخت می‌کرد نهایتاً ۶۷۰ گرم مرغ خریداری می‌کرد در حالی‌که امروزه یک کارگر با مزد روزانه‌اش حداقل ۴ کیلو مرغ می‌خرد.
در زمان پهلوی قیمت نان سنگک ۵ ریال بود و کارگری که در روز ۶ تومان مزد دریافت می‌کرد می‌توانست ۱۲ نان سنگک بخرد ولی امروزه یک کارگر با مزد ۳۵ هزارتومان قادر است ۳۵ عدد نان سنگک بخرد. (کل این آمار تقریبی است و مال چند سال قبل است)